Roman Blum


Roman Blum (ur. 16 grudnia 1907 r. w Wiedniu), syn Fryderyka i Anny, z d. Sas-Zapłatyńskiej wychowywał się we Lwowie, gdzie w 1934 r. ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza. Był członkiem Młodzieży Wszechpolskiej, a także Stronnictwa Narodowego. Aplikację adwokacką rozpoczął we Lwowie w 1935 r. i kontynuował w Katowicach do połowy roku 1939.


W czasie okupacji niemieckiej Roman Blum mieszkał w Krakowie, gdzie był przedstawicielem powstałej w Warszawie Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej. Organizacja ta nie rozwinęła się i podjęła współpracę konspiracyjną z Narodową Organizacją Wojskową, która była odrębną jednostką. W 1940 r. Roman wstąpił w związek małżeński z Jadwigą Gwiszcz, która 20 maja 1941 r. urodziła mu syna Artura. Współpracował z Tajną Radą Adwokacką w Krakowie. Na polecenie dziekana Rady i za pozwoleniem władz Stronnictwa Narodowego podjął pracę u Markaua w niemieckiej kancelarii adwokackiej, gdzie był aplikantem. Po zdaniu tajnego egzaminu adwokackiego, jesienią 1941 r., na ręce dziekana Karola Stacha złożył ślubowanie adwokackie.

Pod koniec roku 1943 r. Blum zwrócił się z prośbą do Waleriana Gołuńskiego, kierownika Wydziału Organizacyjnego Narodowej Organizacji Wojskowej, o jak najszybsze wyrobienie kenkarty dla Żydówki. Brakowało czasu na wyrobienie dokumentu z oryginalnego wypisu z metryki, dlatego też przygotowano kenkartę na fikcyjne nazwisko Jagusz. „Gestapo poznawało Żydów po cechach fizjometrycznych, Żydówka została zatrzymana i w trakcie przesłuchania podała nazwisko osoby, od której otrzymała kenkartę. Według W[aleriana] Gołuńskiego była to bezpośrednia przyczyna aresztowania R[omana] Bluma” (Polacy i Żydzi pod okupacją niemiecką 1939–1945. Studia i materiały, red. A. Żbikowski, Warszawa 2006, s. 406).

Roman Blum został aresztowany 16 grudnia 1943 r. w kancelarii adwokackiej, w której pracował. Osadzono go w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie. W marcu 1944 r. trafił do obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. Następnie został przewieziony do Flossenbürg, gdzie dostał numer obozowy 84 315. Pracował tam w kamieniołomach. Zmarł 27 marca 1945 r. „Na skutek dużego wycieńczenia upadł w konwoju więźniów prowadzonych z pracy do obozu i nie mogąc powstać, został zastrzelony przez konwojującego esesmana, co przekazał rodzinie naoczny świadek, również więzień obozu, Alojzy Sztamper” (Polacy i Żydzi pod okupacją niemiecką 1939–1945. Studia i materiały, red. A. Żbikowski, Warszawa 2006, s. 404).


Bibliografia:

1. RFWA, List od Artura Bluma [syn], Kraków, z dn. 2.09.2013 r.
2. J. Hera, Polacy ratujący Żydów. Słownik, Warszawa 2014, s. 146.
3. J. Żaryn, T. Sudoł, Polacy ratujący Żydów. Historie niezwykłe, Warszawa 2014, s. 53.
4. Polacy i Żydzi pod okupacją niemiecką 1939–1945. Studia i materiały, red. A. Żbikowski, Warszawa 2006, s. 400-406.


Uwagi:

  • J. Hera, Polacy ratujący Żydów. Słownik, Warszawa 2014, s. 146 pisze, że Blum ukrywał Żydów.


Zamknij podgląd

Prawa autorskie:
Fundacja Lux Veritatis, Kaplica Pamięci


Świątynia pw. Najświętszej Maryi Panny Gwiazdy Nowej Ewangelizacji
i św. Jana Pawła II
w Toruniu


Projet witryny:
Kamil Dawid 2016

Wszystkie zamieszczone na witrynie treści, materiały oraz elementy graficzne są chronione prawem autorskim i stanowią wyłączną własność Producenta tj. Fundacji Lux Veritatis. Kopiowanie zawartości serwisu lub jej części bez pisemnej zgody właściciela serwisu jest zabronione. Materiały zawarte na niniejszej stronie mogą być wykorzystywane lub rozpowszechniane jedynie w celach informacyjnych, na zasadach przyjętych w portalach społecznościowych oraz wyłącznie z notą o prawach autorskich oraz ze wskazaniem źródła informacji.